Een Nederlands vonnis uitvoeren op een debiteur in het buitenland kon en kan. Het is alleen een stuk gemakkelijker en goedkoper geworden. Voorheen was hiervoor eerst een korte aanvullende procedure nodig, de exequatur-procedure genoemd. Dit heeft te maken met de nieuwe Brussel I-bis verordening, de opvolger van Brussel l. In deze blog lees je hoe en waarom het nu makkelijker is om een Nederlands vonnis in het buitenland te executeren.
Historie van vonnis uitvoeren in het buitenland
Het Verdrag van Brussel 1968 dat ook wel het EEX-Verdrag[1] (Europees Executieverdrag) wordt genoemd is in 2002 vervangen door de EEX-Verordening[2], die ook wel Brussel I wordt genoemd. In 2009 werd deze verordening geëvalueerd. De conclusie werd getrokken dat als het doel van de Commissie, de goede werking van de interne markt, deze verordening verbetering behoefde. Het moest nog eenvoudiger zonder waarborgen en zekerheden op te offeren. Op 10 januari 2015 is de herschikking van de eerdergenoemde EEX-Verordening[3] in werking getreden. Beide verordeningen blijven vooralsnog naast elkaar bestaan. De eerste voor vonnissen van vóór 10 januari 2015 en de nieuwe voor vonnissen van ná die datum.
Doel van de Europese Raad
Het doel van de Raad in 1968 en steeds weer in de daaropvolgende decennia tot in de nieuwste verordening is heel duidelijk. Het vergemakkelijken, versnellen en goedkoper maken van de rechtsgang. Het hoofddoel daarbij is een goede werking van de interne markt. Kort gezegd het bevorderen van grensoverschrijdende handel. En daarbij zorgen voor een gemakkelijke rechtsgang mocht er in die handel iets mis gaan. Eigenlijk vooraf vertrouwen wekken zodat u met een gerust hart met het buitenland kunt handelen. Als er iets misgaat dan kunt u uw recht halen.
Waarom deze regels?
Als iemand een rechtszaak aanspant dan is het van belang dat de gedaagde wéét dat deze rechtszaak eraan komt en hoe en wanneer hij zich kan verdedigen. Per lidstaat verschillen hiervoor de door de rechtbank geaccepteerde manieren. Wordt deze notificatie niet volgens de geaccepteerde regels gedaan dan is een eventueel (verstek)vonnis niet geldig en dus niet uitvoerbaar. Immers, de gedaagde heeft zich niet (kunnen) verweren. Ook de relatieve[4] bevoegdheid van de rechtbanken wordt hierin vastgelegd. Deze Europese verordening stelt de regels vast die door alle rechtbanken in Europa worden geaccepteerd als afdoende notificatie van de gedaagde. Als de gedaagde dan niet reageert is dat aan hem/haar zelf te wijten. Alle lidstaten passen deze regels nu toe. Hierdoor heeft een deurwaarder in het buitenland altijd de zekerheid dat hij een vonnis uitvoert dat volgens de juiste regels tot stand is gekomen.
Nieuwe verordening
De kern van de huidige verordening ligt in de artt. 36 lid 1 en 52 Verordening EU Nr. 1215/2012:
art. 36 lid 1: “Een in een lidstaat gegeven [rechterlijke, red.] beslissing wordt in de overige lidstaten erkend zonder vorm van proces.” | art. 52: “In geen geval wordt in de aangezochte lidstaat overgegaan tot een onderzoek van de juistheid van de in een lidstaat gegeven beslissing.” | ||
Om toch te waarborgen dat alles is verlopen zoals alle lidstaten hebben geaccepteerd maakt u onder de huidige regeling gebruik van een certificaat betreffende een beslissing in burgerlijke- en handelszaken[5].
Naast dit certificaat kan het nodig zijn dat een vertaling of transliteratie van het betreffende vonnis wordt gemaakt. Deze moet in de taal van de lidstaat waarin het vonnis moet worden uitgevoerd, opgesteld zijn.
Deze vertaling met het certificaat geven de mogelijkheid om het vonnis direct bij de in de aangezochte lidstaat bevoegde instantie, bijvoorbeeld een deurwaarder, ter executie voor te leggen.
Het certificaat kan tegelijk met het wijzen van een vonnis worden verstrekt. Ook kan deze nog achteraf bij de rechtbank (die het vonnis heeft uitgesproken) worden aangevraagd. Het gerecht vult deze in. Er zijn geen speciale voorwaarden voor het verkrijgen van dit certificaat. Kortom, er hoeft geen additionele procedure te worden gevoerd. Dat scheelt niet alleen veel tijd, maar ook de nodige kosten.
Samenvatting
Om de nieuwe verordening te kunnen gebruiken moet tenminste sprake zijn van de volgende punten:
- het vonnis moet uitgesproken zijn ná 10 januari 2015;
- het moet gaan om een burgerlijke- of handelszaak, met uitzondering van alimentatiezaken, strafrechtelijke zaken, belastingzaken, faillissementsprocedures en arbitrale vonnissen);
- de verweerder woont binnen de EU
- het vonnis mag niet in strijd zijn met het nationale recht of openbare orde in de aangezochte lidstaat
- er mag niet eerder een vonnis zijn gewezen betreffende hetzelfde geschil dat onverenigbaar is met de huidige beslissing
Wordt voldaan aan de bovenstaande punten dan kan de nieuwe regeling worden gebruikt. De exequaturprocedure is niet afgeschaft. Wel zal het gebruik ervan langzaam “uitsterven” naarmate vonnissen van voor 2015 zijn uitgevoerd. De nieuwe regels hebben de voortgang behoorlijk versneld en veel goedkoper gemaakt. Er is geen sprake meer van een ‘paarse krokodil’ en het Nederlands vonnis kan in principe zonder veel gedoe in het buitenland worden geëxecuteerd. Een buitenlands vonnis kan net zo makkelijk in Nederland worden uitgevoerd. De nationale wetten en regels zijn in sommige landen zo anders, dat het de executie van een buitenlands vonnis soms wel in de weg zit. Deze vernieuwde Verordening vormt echter een goede basis en heeft het de laatste jaren veel makkelijker gemaakt.
Kosten vonnis uitvoeren in het buitenland
Denk bij het gebruik van deze Europese verordening wel aan kosten voor vertaling, juridische bijstand voor het indienen van diverse documenten en deurwaarderskosten. Logischerwijs worden deze kosten aan de vordering toegevoegd maar zijn niet altijd allemaal te verhalen op de debiteur.
Heeft u een vordering of zelfs al een vonnis op een buitenlandse entiteit of persoon? Neem dan meteen contact met ons op. Wij kunnen u helpen met de uitvoering van dat vonnis zodat u alsnog uw geld ontvangt. Bel +31 20 4090400 of mail naar contact@europeancreditcontrol.nl
Auteur: Aimane Ouaali I Paralegal bij European Credit Control
[1] Verdrag van Brussel van 1968 betreffende de rechterlijke bevoegdheid en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken
[2] Verordening (EG) Nr. 44/2001 van de Raad van 22 december 2000 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken
[3] Verordening (EU) Nr. 1215/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2012 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken (herschikking)
[4] De relatieve bevoegdheid regelt de geografische plaats van de rechtbank waar een geding mag wordt aangebracht.
[5] art. 53 en Bijlage I van Verordening EU Nr. 1215/2012
